Изолятор - штука, которая помогает концентрироваться на чтении и написании текста. Придумали в 1925 году.

28 лет назад 26 апреля произошел взрыв и пожар на 4-ом энергоблоке Чернобыльской АЭС. Крупнейшая ядерная авария в мире, в результате которой были загрязнены большие территории в СССР и Европе. Читать далее:http://www.greenpeace.org/russia/ru/campaigns/nuclear/accidents/chernobyl/

5 самых интересных научных парадоксов

1. Парадокс пьяницы
Над этим парадоксом хорошо поразмыслить в пятничный вечер в баре — он настраивает на соответствующий лад. Формулируется он так: «В любом кабаке существует, по крайней мере, один такой человек, что если он пьет, то пьют все». Логика тут следующая:

А) Допустим, верно, что в кабаке пьют все. Выделим среди местных пьяниц одного человека, допустим, Джека. Тогда если пьют все, то пьет и Джек. И наоборот.
Б) Второй вариант: неверно, что в кабаке пьют все. Тогда трезвость сохраняет, как минимум, один человек, пусть это снова будет Джек. Так как неверно, что он пьет, то верно, что если он пьет, то пьют все.

С точки зрения обычного здравого смысла все эти утверждения более чем притянуты за уши. А вот по правилам классической логики они работают. Во-первых, из ложного утверждения может следовать все, что угодно. Во втором случае то, что Джек пьет, — ложное утверждение, то, что, если он пьет, пьют остальные — тоже ложное. Значит, суммарное условное утверждение истинно.

2. Парадокс лжеца
Один из самых древних и популярных парадоксов имеет множество формулировок: «Я лгу», «Это утверждение — ложь» и даже «Everybody lies». Головоломка, нашедшая отклик в сердце Грегори Хауса, по легенде, принадлежит критянину Эпимениду, заявившему, что все критяне - лжецы и надолго поставившему в тупик философов.

Если «Everybody lies» — верное утверждение, оно означает, что лжет и сам Хаус. Значит, то, что все лгут, — это ложь, а это противоречит содержанию высказывания. И наоборот, если высказывание ложно, то Хаус говорит правду.

3. Парадокс лифта
Парадокс заключается в том, что, если Вы находитесь на одном из верхних этажей, лифт чаще всего приходит к Вам снизу. А если Вы, наоборот, на втором или третьем этаже, лифт чаще спускается сверху. В свое время эту странную закономерность подметили физики Георгий Гамов и Марвин Стерн, работавшие на разных этажах одного здания. В чем же дело? Многие ученые вместе с Гамовым и Стерном пытались найти объяснение этому странному явлению. Вот наиболее вероятная версия.

К человеку, находящемуся на верхнем этаже, все лифты, естественно, будут идти снизу, а затем снова спускаться вниз. К пассажиру, находящемуся на предпоследнем этаже, первым придет лифт, который поднимается на последний этаж, вниз он начнет спускаться чуть позже. Получается, что «высотникам» вначале попадает лифт, идущий наверх. Та же ситуация с нижними этажами.

4. Ошибка игрока
Интуитивное восприятие возможности событий может противоречить теории вероятности. Ведь, как ни странно, вероятность желаемого исхода при случайном событии не зависит от предыдущих исходов.

Например, Вы кидаете монетку, и Вам выпадает 10 решек подряд. Кажется, что уж в следующий раз наверняка выпадет орел, но не тут-то было - вероятность выпадения орла по-прежнему 50%.

5. Парадокс убитого дедушки
Допустим, некий парень по имени Том попал в прошлое и убил своего родного дедушку до того, как тот встретил его бабушку. В результате ни родители Тома, ни сам Том так и не появились на свет. А значит, Том не смог бы путешествовать во времени, что означает, что он не убивал деда, и тот остался жив, а значит, Том все-таки появился на свет, и... этот замкнутый круг можно повторять бесконечно.

Топ-10 отличных книг объемом менее 300 страниц. Читаются на одном дыхании!

1. "35 кило надежды" Анна Гавальда
Это поэтичная притча о главном: о выборе жизненного пути, о силе любви и преданности. О семье. О том, что мечты могут и должны сбываться. Надо только очень сильно захотеть. И очень сильно постараться. Решая свои "детские" проблемы, тринадцатилетний герой ищет выход - и находит его, да так, что и взрослым есть чему у мальчишки поучиться.

2. "Завтрак у Тиффани" Трумен Капоте
Эксцентричную, полную жизни Холли влечет к себе мир богатых людей, сверкающий яркими огнями бриллиантовых колье. Руководствуясь в своих поступках лишь голосом сердца, сочетая детскую наивность с чарующим обаянием настоящей женщины, она как бы воплощает в себе саму сущность Нью-Йорка - города, в котором мечты лежат на расстоянии вытянутой руки, отгороженные блестящими стеклами пленяющих взгляды витрин.

3. "Открытки с того света" Франко Арминио
Несколько десятков репортажей от первого лица, запечатлевающих момент смерти рассказчика. “Я один из тех, кто за минуту до смерти был в полном порядке”. Или: “На могильных досках таких, как я, изображают с длинными закрученными усами. Я даже не помню, как умер”.

4. "Чайка Джонатан Ливингстон" Ричард Бах
Невероятно, но ни в одной из книг Ричарда Баха нет предисловия или послесловия с его биографией. Да и зачем? Все, что нам нужно знать о Чайке по имени Ричард Бах, мы знаем из его книг...

5. "Кот без прикрас" Терри Пратчетт
Вначале было слово, и это слово было Кот. Эту неколебимую истину возвестил народам кошачий бог через послушного своего ученика Терри Пратчетта.
Итак, перед вами евангелие породы кошачьих. Вы узнаете о котах все. Из чего коты сделаны, их внутреннее устройство, законы, которые на них действуют и не действуют, что они едят и что пьют. Ну а чтобы было наглядней, книга снабжена картинками замечательного английского художника-графика Грея Джоллиффа. Да пребудет с вами кошачье благословение! Мяу!

6. "Сантехник, его кот, жена и другие подробности" Слава Сэ
Он сам невзрачный крепыш, чье мужское одиночество пахнет хомячком (живущим под ванной), и увлекается почти неприступными грустными женщинами (легкими на поцелуй).
Единственный в Прибалтике сантехник, играющий в академическом театре. Ведет блог в "ЖЖ", умеет жарить мясо и выращивать на окне лук.
Кто это - сам Слава Сэ? Или его герой? Да и Слава Сэ ли он?

7. "1900. Легенда о пианисте" Алессандро Барикко
Перед вами пронзительное повествование о музыканте, ни разу не сходившем с корабля на берег, - одно из самых известных произведений итальянского писателя. Книга послужила основой для широко известного одноименного фильма.

8. "Старик и море" Эрнест Хемингуэй
Настоящий шедевр Хемингуэя. Повесть посвящена "трагическому стоицизму": перед жестокостью мира человек, даже проигрывая, должен сохранять мужество и достоинство. Изображение яростной схватки с чудовищной рыбой, а затем с пожирающими ее акулами удачно контрастирует с размышлениями о прошлом, об окружающем мире.

9. "Как я стал идиотом" Мартен Паж
У вас в руках дебютный роман Мартена Пажа, тридцатилетнего властителя душ и умов сегодняшних молодых французов. Это "путешествие в глупость" поднимает проблемы, общие для молодых интеллектуалов его поколения, не умеющих вписаться в "правильную" жизнь. "Ум делает своего обладателя несчастным, одиноким и нищим, - считает герой романа, - тогда как имитация ума приносит бессмертие, растиражированное на газетной бумаге, и восхищение публики, которая верит всему, что читает".

10." Остаемся зимовать" Шейн Джонс
Эта книга поначалу была издана крошечным тиражом в 500 экземпляров в маленьком издательстве, занимающемся выпуском артхаусной литературы. И неожиданно произвела литературный фурор. Критики, написавшие десятки восторженных рецензий на мгновенно ставший культовым роман Шейна Джонса "Остаемся зимовать", сравнивают его с произведениями Итало Кальвино, Габриэля Гарсиа Маркеса и Нила Геймана. Каждая копия первого издания продавалась по фантастической цене - 250 долларов! За первым успехом последовала широкая публикация в США и шумная международная популярность. Права на роман "Остаемся зимовать" приобрели практически все европейские страны. Так чем же привлекает эта поэтичная и печальная сказка для взрослых и интеллектуалов, и самых обычных читателей?..

Азбука Морзе. Изучаем, на всякий случай.

20 полезных фраз на английском языке:

Ты завтра свободен? - Are you free tomorrow
Ты сегодня вечером свободен? - Free this evening?
Ну ты крут! - You're cool!
До свидания - Godd bye, bye-bye
Когда встретимся? - When shall we cross (meet)?
Удели мне пару минут - Spare me two minutes
Я бы хотел... - I would like (I'd like)
Неудачный день - Off day
Я расчитываю на тебя - I lot on you. I rely on you.
Бросил друга в беде! - You've left me in the lurch
Жаль - It's a (real) pity
Увидимся (позже, завтра) - See you (later, tomorrow)
Пока - So long, bye
Ну ты чудак! - You're a strange dude!
Слоняться без дела - To mop around, to loll around, to nop about, to screw around, to fuck around, to lounge about, to lop about.
Кататься как сыр в масле - To have a fat-city (To be in clover)
Быть в одиночестве - To be in the cold
Глаза выпучить от удивления - To get eye popped (bugged) with surprise
Рехнуться, чокнуться - To go/get banana, to go gaga, to go coocoo, to be off one'conk
У него не все дома - He doesn't have all his buttons

5 уроков успеха, которые преподносит нам природа

1. Первому из уроков успеха мы можем научиться у дятла. Да, у дятла!

Он называется “урок реалистичной фокусировки”.
Дятел во многом умнее нас. Да, он бьется головой о дерево, но делает это он очень успешно.
Он реалистичен – он не пытается разбить дерево пополам одним ударом, как это хотят сделать многие из нас, и он сфокусирован – он не стучит в дерево со всех сторон.
Он фокусировано бьет в одну и ту же точку, медленно продвигаясь к своему червячку.
Нам же нужен не червяк, а сразу змей, и найти его мы хотим не в плотном дереве, а лишь присыпанным листьями на земле.

2. Второй урок успеха можно выучить у рыбы. Он называется “урок потока”.

Рыба всегда плывет против течения и вопреки общему мнению это правильно. Она это делает не для того чтобы усложнить себе жизнь, а для того чтобы больше воды мимо себя пропустить. Так мимо нее в потоке воды проплывает больше еды и кислорода. Так ее жизнь становится в несколько раз богаче.
Мы же, в отличие от рыбы, всегда пытаемся плыть по течению в стагнирующем потоке, и в результате вместо 40 лет жизненного опыта, мы нажили однолетний жизненный опыт 40 раз. Мы не хотим выходить из комфортной зоны и потом удивляемся, почему в жизни было так мало возможностей. Мы хотим выиграть лотерею жизни, даже не купив лотерейного билета.

3. Третий урок достижения успеха можно выучить у маленьких львят. Этот урок успеха называется – “запачкайте морду кровью”.

Они умеют учиться.Они учатся у старших более опытных львов. И учатся они не по учебникам и разговорам, а на деле.
Они точно знают – чтобы научиться охотится нужно запачкать морду кровью.
Мы же боимся даже руки замарать. Мы садимся за парты и смотрим на стоящего у доски разодетого зайца, который учит нас охотиться. Или еще хуже, закрываемся дома и учимся сами с собой, а когда приходит время охоты, мы не то что охотится не умеем, мы боимся запаха крови.

4. Четвертый урок успеха мы можем выучить у собаки. Он социальный и называется “повиляй хвостом первый”.

В 21 веке уже не важно, что делаешь ты, а важно на что ты мотивируешь других людей. И прекрасный пример здесь собака. Собака не думает: “Сначала ты меня домой приведи, накорми и помой, а потом я тебе повиляю хвостом.”
Собака первая отдает свои чувства и лишь потом получает взамен то, что ей нужно. При этом она не заставляет вас ей ничего отдавать, она делает так, что вы сами хотите это сделать.

5. Пятый урок успеха нам должна преподать змея. Урок называется “не надо ныть”.

Она не думает: “У меня нет ни рук, ни ног, у меня плохое зрение, я родилась не в той стране, меня никто не любит, мои родители обо мне не заботились с момента как я вылупилась”.
Змея обходится тем, что у нее есть, и мы даже боимся этого “животного-инвалида”. И если ей что-то не нравится, она просто меняет шкуру и ползет дальше без сожалений.

Ինչպես պահպանել բնությունը

Դժվար է չնկատել, որ շրջապատող բնությունը մեր օգնության կարիքն ունի: Սակայն հաճախ մարդիկ անում են ճիշտ հակառակը՝ կոպիտ են վերաբերվում բնությանը եւ վարվում են ինչպես «սպառողներ»: Բայց այդ դեպքում ի՞նչ կտեսնի ապագա սերունդը: Դժվար թե ինչ որ լավ բան: Դրա համար պետք է ջանք ներդնել եւ աշխատել փրկել բնությունը:

Ինչի՞ համար ենք մենք ապրում աշխարհում: Ո՞րն է մարդկային կյանքի իմաստը: Ի՞նչ հետք կթողնենք Երկրագնդի վրա: Ինչքան հաճախ ենք մենք մեզ տալիս այս հարցերը: Բայց փորձելով պատասխանել դրանց, առաջի հերթին մտածում ենք մասնագիտության մասին, աշխատանքի մասին, գիտության եւ տեխնիկայի նվաճումների մասին: Մենք մտածում ենք նաեւ մեր հարազատների մասին, ընկերների մասին, ինչպիսի օգուտ կտանք մեր հարազատներին, ծանոթներին կամ անծանոթ մարդկանց: Մեն գիտենք, որ այդ ամենը մեր ներդրումն է մարկանց բարեկեցության զարգացման համար: Բայց արդյո՞ք մենք մտածում ենք, որ օգուտ տալ մարդկությանը հոգ տանելով միայն մարդկության բարեկեցության մասին, անհնար է: Որովհետեւ մարդը ոչինչ է առանց իրեն շրջապատող կենդանի եւ մեռած բնության: Մենք երբեք չենք կարող փրկել մարդկությունը՝ չպահպանելով բնական ռեսուրսներն ու հարստությունները: Բնությունը՝ կենդանիներն ու բույսերը, թռչունները, անուշահոտ խոտաբույսերն ու ծաղիկները, օդը, որը մենք շնչում ենք, կապույտ երկինքը փափուկ ամպերով գլխի վերեւում, օվկիանոսային անհուն տարածքները, բյուրեղյա լեռնային գետերը, գույների, հոտերի ու ձայների աշխարհը եւ Մայր-Հողի անսպառ ընդերքը, որը բավարարում է մեր բարեկեցությունը՝ այս ամենը միշտ էլ գոյություն է ունեցել, եւ ինչպես մեզ է թվում , հավետ գոյություն կունենա: Բայց մենք չարաչար սխալվում ենք այդպես մտածելով: Անուղղելի վնաս է հասցրել բնությանը Ուկրաինայի Չեռնոբիլի ատոմակայանը: Տուժել են բոլոր բնական բաղադրիչները և մարդիկ, եւ դա ցավոք միակ օրինակը չէ: Մարդկանց անբավարար էկոլոգիական դաստիարակությունը բնապահպանության խնդիրներին իրենց անտարբեր վերաբերմունքի արդյունքն է, որը բերեց այն բանին, որ ժամանակակից էկոլոգիական իրավիճակը դարձել է ծայրահեղ վտանգավոր: Բարեբախտաբար վերջերս մարդիկ սկսեցին գիտակցել վտանգը, որը կրում է բնության ոչնչացումը: Սկսել են գիտակցել , որ հաճախ իրենց անմիտ եւ անպատասխանատու գործողություններով իրենք են կործանում այն գեղեցկությունը ու հարստությունը, որն ունենք, որով հիանում ենք եւ ուզում ենք հիանալ ամեն օր:

Կարելի է երկար խոսել մարդու եւ բնության հարաբերությունների մասին, բայց կարեւորն այն է, որ բնությունը դա մեր անցյալն է եւ մեր ապագան: Սխալ է նա, ով համարում է, որ մարդկության ամենամեծ ձեռքբերումը դա այն է, որ մենք կարողացել ենք հաղթել բնությանը, հնազանդեցնել նրան մեր ցանկություններին եւ պահանջմունքներին: Իրականում այստեղ հպարտանալու բան չկա: Նվաճելով բնությունը՝ մենք խախտել ենք նրա ներդաշնակությունը, ինքներս վերացրել ենք այն «օղակը», որը կապում էր մեզ ուրիշ մարդկանց հետ: Ավելին, մենք վերացրել ենք այն «օղակը», որը կապում է մեզ մեր իսկ ներաշխարհի հետ:

Եթե անհետանա ներդաշնակությունը բնության մեջ, կկորի նաեւ մարդու մեջ: Եվ նույնիսկ միայնակ մնալով մարդը չի զգա երջանկություն, եւ նրան չի բավարարի իր կյանքը: Ու՞ր է գնում այդպիսի հասարակությունը: Այն անարգել գնում է սեփական կործանմանը:

Ստանալով գիտության եւ տեխնիկայի նորագույն ձեռքբերումներ, մարդկությունը կանի ամեն ինչ, որպեսզի ուղղի իր սեփական կործանմանը այն բնական ուժերը, որոնք կարողացել է բացահայտել եւ հաղթել:

Բայց մենք դեռ ունենք հնարավորություն պահպանել ինքներս մեզ, պահպանել մարդկությունը, եթե փորձենք լսել ինքներս մեզ, եթե անենք ամեն ինչ Մայր-բնության փրկության համար:

Այնպես որ, եկեք լինենք խելամիտ, հարգենք եւ պահպանենք հարազատ հողը, ինչպես հարգում, սիրում եւ պաշտպանում ենք մեր հարազատ մորը:

Նաեւ նյութի ռուսերեն տարբերակը

Как сохранить природу

Трудно не заметить, что окружающая природа нуждается в нашей защите. Однако, зачастую люди поступают прямо противоположно - губят природу и относятся к ней как "потребители". Но что в таком случае увидят будущие поколения? Вряд ли что-то хорошее, поэтому нужно приложить усилия и постараться спасти природу.

Для чего мы живем на свете? В чем смысл человеческой жизни? Какой след оставим мы на Земле? Как часто мы задаем себе эти вопросы. Но, пытаясь ответить на них, думаем прежде всего о профессии, о работе, о достижениях в области науки и техники. Мы думаем также о своих близких, о друзьях, о пользе, которую можем принести обществу, о помощи, которую можем оказать родным, знакомым или просто посторонним людям. Мы знаем, что все это — наш вклад в развитие и благополучие человечества. Но задумываемся ли мы, что принести пользу человечеству, заботясь только о благе человека, невозможно? Потому что сам человек — ничто без окружающего его мира живой и неживой природы. Мы никогда не сможем спасти человечество, не стараясь сохранить природные ресурсы и богатства. 
Природа — животные и растения, птицы, благоухающие травы и цветы, воздух, которым мы дышим, голубое небо над головой с пушистыми белыми облаками, необъятные океанские просторы, хрустальные горные реки, мир красок, запахов и звуков и неисчерпаемые недра Матери-Земли, обеспечивающие нашу жизнедеятельность, 

— все это существует, существовало всегда и, как нам кажется, будет существовать вечно. Но мы жестоко ошибаемся, думая так. 
Непоправимый вред природной среде нанесла катастрофа в Украине на Чернобыльской АЭС. Пострадали все компоненты природного комплекса. И это, к сожалению, далеко не единственный пример. Недостаточное экологическое воспитание людей и, как результат, их безразличное отношение к природоохранным проблемам привело к тому, что современная экологическая обстановка стала крайне опасной. К счастью, в последнее время люди начали осознавать угрозу, которую несет нам гибель природы. Начали осознавать, что своими действиями, часто бездумными и безответственными, мы сами губим ту красоту и богатство, которыми обладаем, которыми восхищаемся и которыми хотим любоваться каждый день. 
Можно много и долго говорить о взаимоотношениях человека и природы, но главное заключается в том, что природа — это наше прошлое, наше настоящее и наше будущее. Как же ошибается тот, кто считает, что высшее достижение человечества в том, что мы сумели покорить природу, подчинить ее себе, своим желаниям и потребностям! На самом деле здесь совершенно нечем гордиться: покорив природу, мы нарушили ее гармонию, мы сами разорвали звено, связывающее нас с другими людьми. Более того, мы разорвали звено, которое связывает нас со своим собственным внутренним миром. 
Если исчезнет гармония в природе, исчезнет и гармония в мире людей. И даже оставшись один на один с самим собой, человек не сможет ощутить счастья, не сможет испытать удовлетворения собственной жизнью. Куда же идет такое общество? Оно неудержимо движется к собственной гибели! 

Получив в свои руки новейшие достижения науки и техники, человечество сделает все, чтобы направить на свое собственное уничтожение те силы природы, которые сумело открыть и покорить! 
Но у нас еще есть возможность, есть шанс сохранить себя, сохранить человечество, если мы прислушаемся к голосу разума, если начнем делать все возможное для спасения Матери-природы, потому что, как говорил Егор Полушкин, герой романа Б. Васильева «Не стреляйте в белых лебедей»: «Никакой человек не царь ей, природе-то. Не царь, вредно это — царем-то зваться. Сын он ее, старший сыночек»! 

Так давайте будем разумными, будем уважать и беречь родную землю, как уважаем, любим и бережем родную мать! 

Համո Սահյան

ՍԵԶԱՄ, ԲԱՑՎԻՐ

1. ՏԱՐ ԻՆՁ, ԺԱՄԱՆԱԿ

Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ,
Ես ետ մնալուց շատ եմ վախենում:
Հուշերից որքան հեռու եմ կենում,
Մեկ է, կապում են թևերս նրանք:

Ակնթարթի մեջ դու կուլ ես տալիս
Այնպիսի մի նոր հավիտենություն,
Որ խոսքս հազիվ հասած բերանիս,
Դառնում է արդեն խորին հնություն:

Դուրս հանիր ինձ այս մթին կիրճերից,
Որ քեզ հասկանամ և ինձ ճանաչեմ:
Փրկիր ինձ այս խուլ ախ ու ճիչերից,
Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ:

Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ,
Որ ես դադարեմ հանդարտ հոսելուց,
Ինձնից խոսելուց քեզնից չամաչեմ,
Ինձնից չամաչեմ քեզնից խոսելուց:

Տուր ինձ քո ոգին, քո միտքը ներհուն,
Առ ինձ հանճարեղ քո տարերքի մեջ,
Որ չմոլորվեմ քո ոլորտներում
Եվ իմ հոգու բարդ տիեզերքի մեջ:

Պարզեցրու, զտիր խոհերն իմ խառնակ,
Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ:

Համո Սահյան

1914 – 1993

ԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

Բանաստեղծ Համո Սահյանը (Հմայակ Սահակի Գրիգորյան) ծնվել է Սիսիանի շրջանի (այժմ՝ Սյունիքի մարզ) Լոր գյուղում: 1937 թ. ավարտել է Բաքվի երկամյա հայկական ուսուցչական ինստիտուտը: Մասնակցել է Հայրենական մեծ պատերազմին: Աշխատել է մի շարք թերթերում և ամսագրերում, որոնց թվում Բաքվի «Խորհրդային գրող» ամսագրում, «Կոմունիստ» և «Ավանգարդ» թերթերում, «Ոզնի» հանդեսում:1965 – 1967 թթ. եղել է «Գրական թերթի» գլխավոր խբագիրը:

Հ. Սահյանի բանաստեղծությունները տպագրվել են դեռևս 30-ական թվականներից, սակայն նա համընդհանուր ճանաչման է արժանացել ռազմաճակատում գրած «Նաիրյան դալար բարդի» բանաստեղծությամբ, որը հատկանշվում է Հայաստան երկրի հանդեպ կարոտի հուզական բռնկումով և անմիջականությամբ:

Համո Սահյանի առաջին գիրքը` «Որոտանի եզերքին» բանաստեղծությունների ժողովածուն տպագրվել է 1946 թ.: Այստեղ դրսևորվում էր Սահյանի բանաստեղծական ընդհանուր ուղղվածությունը` սեր հայրենի բնաշխարհի ու մարդու նկատմամբ: Հաջորդ` «Առագաստ» (1947), «Սլացքի մեջ» (1950), «Ծիածանը տափաստանում» (1953), «Բարձունքի վրա» (1955), «Նաիրյան դալար բարդի» (1958) ժողովածուներում ավելի է ընդլայնվում Համո Սահյանի պոեզիայի թեմատիկ ընդգրկումը:

1972թ.  լույս է տեսնում Սահյանի «Սեզամ, բացվիր» ժողովածուն, որի համար 1975թ նա արժանանում է պետական մրցանակի: «Իրիկնահաց» (1977), «Կանաչ, կարմիր աշուն» (1980), «Դաղձի ծաղիկ» (1986) ժողովածուներով հեղինակը բերում է մարդկային դրամատիկ ապրումների ու ճակատագրի քնարերգությունը` բանաստեղծության բնապաշտական տարերքը հագեցնելով նոր, առավել անհատական, մտերմիկ բովանդակությամբ:

Համո Սահյանի ստեղծագործության մեջ մեծ թիվ են կազմում անցյալին, մանկությանը նվիրված բանաստեղծությունները, որոնք ունեն արդիական իմաստավորում, հասարակական հնչեղություն: Նա իրեն հատուկ բառամթերքով անդրադարձնելով իր զգայական աշխարհը` հասնում է լեզվաոճական ինքնատիպության ու կայունության: Նա թարգմանել է Ա. Պուշկինի, Ս. Եսենինի, Գ. Լորկայի և այլ բանաստեղծների ստեղծագործություններից:

Պարգևատրվել է Հոկտեմբերյան հեղափոխության, Աշխատանքային Կարմիր դրոշի և «Պատվո նշան» շքանշաններով:

1998թ. հետմահու լույս է տեսնում Համո Սահյանի «Ինձ բացակա չդնեք» անտիպ բանաստեղծությունների ժողովածուն:

ՄԵՐ ՎԵՐՋԻՆ ՕԾՅԱԼ ԱՐՔԱՆ՝ Սմբատ Արծրունի կամ Աղթամարցի

Լենկթեմուրյան մղձավանջից հետո Հայաստանում իշխում էին նախ կարա-կոյունլու, ապա ակ-կոյունլու թուրքմենական ցեղերը: Կարա-կոյունլու Ջհանշահը համեմատաբար մեղմ քաղաքականություն էր վարում հայերի նկատմամբ՝ ցանկանալով նրանց օգնությամբ վերականգնել երկրի ավերված տնտեսությունը։ Նա անգամ ընդառաջում է Աղթամարի կաթողիկոս Զաքարիա Աղթամարցու խնդրանքին՝ վերականգնելու Վասպուրականի թագավորությունը։ Զաքարիան սերում էր Արծրունիների թագավորական ընտանիքից՝ «Գագիկ Արծրունի մեծ թագավորի արմատից և ցեղից»։ Նա Հայոց թագավորի թեկնածու է առաջարկում իր եղբորորդուն եւ ստանալով Ջհանշահի համաձայնությունը՝ 1465թ. Աղթամարի Սբ Խաչ եկեղեցում Սմբատ Արծրունուն օծում է Հայոց թագավոր։ «Եվ այնժամ պարոն Սմբատին օծեցին Հայոց թագավոր` իր նախնի Գագիկի օրինակով։ Եվ թո՛ղ Աստված զորացնի նրա թագավորությունը, բարձրացնի նրա աթոռը, քանզի վաղուց Հայոց ազգը թագավոր չէր տեսել»։ Սմբատին չհաջողվեց ստեղծել համահայկական թագավորություն: Նրա իշխանությունը տարածվում էր Աղթամար կղզու և Վանա լճի առափնյա տարածքների վրա։ Կարա-կոյունլուներին պարտության մատնելուց հետո ակ-կոյունլուները վերացրին նաեւ Սմբատի թագավորությունը:

Необычные и забавные факты из мира математики

Сегодня мы поделимся с вами оригинальными и необычными фактами из мира этой серьезной науки. Место для несерьезного или просто увлекательного, найдется в любой точной науке. Главное, желание отыскать это.

1. Среди всех фигур с одинаковым периметром, у круга будет самая большая площадь. И наоборот, среди всех фигур с одинаковой площадью, у круга будет самый маленький периметр.

6 книг, которые помогут победить в играх на эрудицию

Смертоносные сурки и поющие киты, физика кукурузных хлопьев и система наказаний у пчел, серьезные ответы на детские вопросы и комментарии к байкам из паба — в подборке книг, которые снабдят множеством совершенно очаровательных знаний для победы в играх на эрудицию.

1. Джон Ллойд и Джон Митчинсон, «Книга всеобщих заблуждений».
Стивен Фрай взял под крыло остроумный труд Джона Ллойда и Джона Митчинсона по разоблачению человеческих заблуждений. Из какой еще книги можно узнать о том, что ни один из символов Шотландии не является шотландским, а шампанское изобрели вовсе не в Шампани. Пантер не существует. Агрегатных состояний вещества значительно больше трех. Бальные туфельки Золушки были сделаны не из хрусталя. Сенбернары не приносят ром пропавшим в горах. Белые медведи не прикрывают носы лапой. Лемминги не стремятся к суициду. Феминистки никогда не сжигали лифчики. А работа убивает больше людей, чем война, алкоголь и наркотики. Вопросы тут ставятся неочевидным способом: как сурки погубили пол-Европы, какого цвета Вселенная и какие звуки издают лягушки и совы. Кстати, вы знаете, что мы все еще живем в Ледниковом периоде?

2. Огастес Браун, «Почему панда стоит на голове и другие удивительные истории о животных».
Огастес Браун собрал истории о животных, которым часто оказываются свойственны вроде бы чисто человеческие проявления. Они испытывают трудности с воспитанием детей и грустят по погибшим родственникам, занимаются сексом для удовольствия (а не только ради продолжения рода) и, даже вступают в мафию. Южноафриканские пчелы сооружают тюрьмы и заключают в них своих врагов. Хомяки зимой впадают в депрессию. Пингвины занимаются киднеппингом. Тунец загорает. Киты исполняют баллады. Медведи делают кондиционер для шерсти из корней и трав. Лоси с удовольствием объедаются красными мухоморами, а птицы — забродившими ягодами. В общем, это чтение — о том, как ориентируются слоны и летучие мыши, о шипящих тараканах и ежах-гомосексуалистах.

3. Роберт Энвуд, «Почему медведи не бегают под горку и еще 200 занимательных фактов, требующих объяснения».
По легенде, Роберт Энвуд подслушивал разговоры в английских пабах и в своей книге попытался опровергнуть или подтвердить самые обсуждаемые проблемы, байки или стереотипы. Например, о том, в каких ягодах и фруктах больше всего витаминов, потеют ли морские свинки и почему вредно кормить собак шоколадом. Почему к концу дня человек становится на два сантиметра ниже? Что изобрели раньше: парашют или аэроплан? Могут ли крокодилы бегать быстрее лошади? Кто придумал кока-колу, и, конечно, главное — может ли лебедь сломать человеку руку? Профессиональные юристы, историки и биологи помогли Энвуду ответить на вопросы о том, есть ли в палате лордов тир, правда ли, что компании Adidas и Puma основали родные братья, которые почти 30 лет не разговаривали друг с другом, а медведи не могут бегать под горку.

4. Эдуар Лоне, «Падение кошки и другие зоосенсации».
«Падение кошки и другие зоосенсации» — это справочник о современных научных исследованиях по зоологии, которые показались Лоне особенно забавными и удивительными. Это статистика падения кошек с высотных зданий и попытка тренировки пчел для проверки багажа; исследование гипертонии у жирафов и разницы в воздействии на человека яда шершня и пчелы. Это бесценная коллекция знаний о том, сколько нужно выпить слону, чтобы опьянеть, и почему утки летят буквой V; сколько сердец у осьминога, и в каком месте планеты мошка является самым крупным сухопутным животным; о клеще-акробате и хамелеоне — сообщнике французской армии. Последняя же глава книги посвящена «единственному животному, которое пытается писать книги о других животных» — человеку.

5. Мик О’Хэйр, «Почему у пингвинов не мерзнут лапы и еще 114 вопросов, которые поставят в тупик любого ученого».
Выживут ли белые медведи, если переселить их в Антарктиду? Почему птицы во сне никогда не падают с веток? Почему в ясный день небо голубое? Почему темнеет банановая кожура? Почему закладывает уши при полете? Что хрустит в пальцах? Такие вопросы присылают читатели в журнал New Scientist, а редакция вместе с экспертами со всей серьезностью на них отвечают. Есть даже отдельная группа вопросов от детей младших классов, например, случайно ли палец соответствует размеру ноздри и почему море соленое.

6. Мик О’Хэйр, «Почему слоны не умеют прыгать и еще 113 вопросов, которые поставят в тупик любого ученого».
Эта книга является продолжением предыдущей. Главный редактор New Scientist Мик О’Хэйр отобрал самые безумные вопросы читателей журнала и самые интересные ответы на них: зачем мужчинам соски, если они не кормят грудью? В чем смысл любимой фразы Джеймса Бонда: «Взболтать, но не смешивать»? Линию, какой длины можно нарисовать одним карандашом, пока он не закончится? Почему на лице появляется гримаса, когда ешь горькую или кислую пищу? Какая вода легче — газированная или без газа?

Кандидат в миллионеры - Вместе к успеху!

Աբգար Թոխաթեցի

Աբգար Թոխաթեցի, (Աբգար Եվդոկացի, Աբգար Դպիր, Աբգար Սաֆար Թոխատցի (մոտ 1520 – մոտ 1572)), հայ տպագրիչ, հոգևորական, հասարակական-քաղաքական գործիչ, ծածկագրերի մասնագետ։

Գործունեությունը

Ծնվել է Թոխաթում (Եվդոկիա), հայրը՝ Ամիրբեկ, մայրը՝ Եվա։ Ժամանակակիցներին ներկայացել է իբրև Արծրունյաց թագավորական տանշառավիղ։ 1562-ին մասնակցել է Սեբաստիայի գաղտնի խորհրդաժողովին։ Հայոց կաթողիկոս Միքայել Ա Սեբաստացին Թոխաթեցու գլխավորությամբ պատգամավորություն է ուղարկել Հռոմ՝ Հայաստանի ազատագրության, ինչպես նաև դավանաբանական հարցերով։ Հռոմի պապիհանձնարարությամբ Թոխաթեցին Աղեքսանդր քահանայի հետ կազմել է հայերի Դավանագիրը (Հավատո հանգանակ), որը 1565-ի փետրվարին ներկայացրել է հատուկ հանձնաժողովին։ Այստեղ Թոխաթեցին քաղաքական նկատառումներով դավանական նվիրվածություն է հայտնել պապին և շեշտել, թե Հայ և Կաթոլիկ եկեղեցիների միջև տարբերությունները չնչին են։ 1565-ին Վենետիկումհիմնադրել է տպարան և տպագրել «Խառնայ փնթուր տումարի» օրացույցը (մեկ էջանոց) և առաջին հայերեն «Սաղմոսարանը»^[1] (վերջինս մինչև 1880-ական թվականներին սխալմամբ համարվել է հայերեն առաջին տպագիր գիրքը, իսկ Թոխաթեցին՝ առաջին հայ տպագրիչը, այնինչ ուսումնասիրությունը ցույց է տվել, որ Աբգար Թոխաթեցին տպագրությունն սկսել է ձեռքի տակ ունենալով հայ առաջին տպագրիչ Հակոբ Մեղապարտի գրքերը)։ 1567-ին Թոխաթեցին տպարանը տեղափոխել է Կոստանդնուպոլիս և Ս․ Նիկողայոս եկեղեցում իր որդի Սուլթանշահի գործակցությամբ հիմնադրել Կ․ Պոլսի հայկական առաջին տպարանը, տպագրել վեց գիրք՝ որոնցից առաջինը վերաբերում է քերականության, «Փոքր քերականութիւն» (1567), իսկ ամենօրյա ժամերգությունների և եկեղեցածիսակատարության վերաբերող, «Ժամագիրք» և «Պատարագամատոյց» (1568), յուրաքանչյուր տարվա տոնակարգը ցույց տվող «Տօնացոյց» (1568), «Տաղարան» (1568), «Պարզատումար» (1568), ծիսական կարգերի, օրհնությունների և աղոթքների վերաբերող «Մաշտոց» (1569)։

և այսպէս Կոստանդնուպոլսում տպագրված 6 գրքերն են՝

• 1567 - «Փոքր քերականութիւն»
• 1568 - «Տօնացոյց», «Տաղարան», «Պարզատումար», «Ժամագիրք» և «Պատարագամատոյց» (միասին)
• 1569 - «Մաշտոց»։

Պահպանվել է հայերի դավանանքի և ազգային սովորությունների մասին Պիոս IV պապի առաջարկով Աբգարի հեղինակած մի գրությունը (լատիներեն թարգմանությամբ)։

Դարձվածքներ

Աչք բռնել-Հսկել,Հետամուտ լինել

Բանը բուրդ է-Գործերը, վիճակը վատ է,դրությունը լավ չէ:

Գլխին դնել-Երես տալ,լկտի դարձնել,լկտիացնել,արծժանիքները չափազանց բարձրացնել:

Ծայրը ծայրին հասցնել-Հազիվ-հազ,մի կերպ ապրուստը հոգալ:

Ծանր խոսք-նախատինք , պարսավանք, անպատվություն,վիրավորանք:

Բակլան խաշած ցանել-իր քմահաճույքով, ցանկացած ձևով վարվել:

Գլխի ճարը տեսնել-դճվար անելանելի վիճակից դուրս գալու փրկության միջոց գտնել:

Դու ես,որ կաս-միակն ես, եզակին ես, ամենազոր ես:

Ինչպես ձուկը ջրում-անկաշկանդ, լավ զգալ որևե տեղ, իրեն ազատ:

Անարգանքի սյունին գամել-Հրապարակով խայտառակաել, հրապարակային անարգանքի ենթարկել ,քննադատել:

Անոսկոր լեզու-բամբասող,շաղակրատ,վայրիվերո խոսող:

Կրակե շապիկ հագցնել-Սաստիկ նեղել,չարչարել:

Պատռած բերան-անզուսպ լեզու ունեցող,անզգամ

Երգ երգոց-կատարյալ ստեղծագորություն, գլուգ գործոց:

Բաբելոնյան աշտարակաշինություն-լեզուների խառնակուցյուն, անբարեկարգ վիճակ:

Ձայն բարբառո հանապատի-անարձագանք, կոչ, առանց պատշաճ ուշադրության մնացած խոսք:

Նոյի ագռավ- հատուկ հանձնարարությամբ մի տեղ ուղարկված և չվերադարձած մարդ:

Փշե պսակ-չարչարանք,տանջանք փոխարեն արժանի վարձատրության:

Գողգոթա ելնել-

Անմեղ մեղավորներ- Անօրինական կապից ծնված երեխա

Մեծապատիվ մուրացկաններ-

Դառնանք մեր ոչխարներին-

Քաղքենին ազնվական-

Ավգյան ախոռ-խիստ կեղտոտված թափթփված շինություն:

Աքիլեսյան գարշապար-Որևե մեկի կամ որևե բանի խոցելի կողմը՝ թույլ տեղը։

Գորդյան հանգույց-Դճվար լուծելի,կնճռոտ խնդիր՝ գործ։

Դամոկլյան սուր- մշտապես սպառնացող վտանգ,մարդու գլխին կախված վերահարս։

Լուկուլոսյան խրախճանք-

Մորփեոսի գիրկն ընկնել- քնել,քնած լինել։

Պրոկրուստյան մահիճ- չափ, որից այն կողմ անցնել չի թույլատրվում՝ պատճվում է։

                                                                                                    «Մխիթար Սեբաստացի» Կրթահամալիրի նօրեն Ա. Բլեյանին

                                                                                                 Գեղարվեստի ավագ դպրոցի սովորող Անահիտ Հարությույանից



                                                                                        Դիմում

Հարգելի՛ տիար Բլեյան, խնդրում եմ տրամադրել ավտոբուս Թումանյանի թանգարան այցելելու համար:
Կանխավ շնորհակալություն:

Դիմող՝   Անահիտ Հարությունյան

7/04/2014

գործակից-վարորդական-գործավար
հիշաչար-կամակատար-չարակամ
արգելապատնեշ-շանթահար-շանթարգել
պսակադրոթյուն-ցայգալույս-լուսապսակ
հնադար-արևմտահայ-դարամուտ
հնէաբան-մանրախնդիր-մանրէաբան

Նոր ամերիկացիներ

19 դարի վերջին, հազարավոր մարդիկ թողեցին Եվրոպան՝ ԱՄՆ գալու համար։ Նրանք եկել էին` «Նոր աշխարհում» աշխատանք և նոր հնարավորություններ գտնելու։ Առաջինը եկել են գերմանացի և իռլանդացի գաղթականները,  հետո՝ իտալացիներն ու արևելյան եվրոպացիները:

1890-ից մինչև 1920 թթ. մոտավորապես 18  միլիոն մարդ ժամանել էր Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ։

 Այս գաղթականներից շատերը եկել էին չնչին գումարով։ Ոմանք գնում էին գյուղեր և այնտեղ աշխատում փոքր ագարակներում: Գաղթականները սովորաբար ապրում էին մեծ քաղաքներում, որտեղ աշխատանք գտնելը հեշտ էր։ Որոշ մարդիկ  գտնում էին, որ նոր կյանքը բավականին օտար է իրենց և վերադառնում էին հայրենիք:

Բայց նրանցից շատերը հաջողության էին հասնում ԱՄՆ-ում։

Կյանքը դժվար էր։ Ամերիկացիները գաղթականներին հաճախ վերևից էին նայում։ Ընտանիքները մարդաշատ շենքերում կիսում էին փոքր բնակարանները: Կանայք հաճախ աշխատում էին տներում: Նրանք հագուստ էին կարում՝ շատ ցածր վարձատրությամբ։ Տղամարդկանցից շատերը ֆիզիկական ծանր աշխատանք էին կատարում: Կառուցում էին երկաթգծեր, կամուրջներ, ճանապարհներ անգամ առաջին երկնաքեր շենքերը։ Նրանք ծանր աշխատանք էին անում և գումար խնայում՝ ուղարկելով իրենց ընտանիքներին, որոնք մնացել էին հայրենիքում:

Աստիճանաբար նրանք հաջողակ են դառնում իրենց նոր տանը: Ըտանիքները սկսում են բացել խանութներ, ռեստորաններ ու աշխատացնել այլ բիզնեսներ եւ նրանք շուտով սկսեցին ավելի ընդլայնվել:

Եվրոպացի միգրանտները մեծ հաջողություններ ունեցան երաժշտության և կինոարտադրության ոլորտում: Նրանք հաջողության հասան բիզնեսում, սպորտում եւ քաղաքականության մեջ:  1960 ականներին նախագահ Ջոն Ֆ. Կեննեդին ասաց. «Ամենուր իմիգրանտները հարստացրել եւ հզորացրել են ամերիկյան կյանքը»:

Այսօր Ասիայից ու Լատինական Ամերիկայից միգրացիայի մի նոր հսկա ալիք է գալիս ԱՄՆ: Այս ժողովուրդը բախվում  է միևնույն տեսակի դժվարությունները եւ նրանց պես հասնում հաջողության:​